រឿង៖ សូផាត (១១ជំពូក)
ជំពូកទី១ ជំពូកទី២ ជំពូកទី៣ ជំពូកទី៤ ជំពូកទី៥ ជំពូកទី៦ ជំពូកទី៧ ជំពូកទី៨ ជំពូកទី៩ ជំពូកទី១០ ជំពូកទី១១(ចប់)
ជំពូកទី៥
សូ ផាត មានរូបជាកម្លោះមួយមាឌក្រអាញមុខមូល មានឈាម ស្រស់ស្រគាំ សមសួននឹងវង្សសក្ដា សម្លៀ́កបំពាក់មិនបានជាមានតំម្លៃច្រើនទេ ប៉ុន្ដែអ្នកទាំងឡាយមើលទៅត្រូវចិត្ដ នឹងសម នឹងស្អាតចុះរបៀបគ្រប់បទ ។ មានស្ដ្រីក្រមុំជាច្រើន ចាប់ចិត្ដនឹងអ្នក
នាង អ៊ូរី ដែលជាកូនក្រមុំរបស់អ្នកជិតខាងមួយនៃ លោកអធិបតី សេនា មានចិត្ដប្រាថ្នាលើរូប សូផាត ជាច្រើន ។ សូផាត ឥតដឹងខ្លូ̈នបនិ្ដចសោះ ។ សូផាត បានរាប់អាននិយាយស្ដីដោយសមគួរនឹងនាងអ៊ូរីដែរ។ ថ្ងៃមួយវេលាដែលនាងអ៊ូរីនិយាយសើចលេងពីរឿងផេ្សងៗនឹង
សូផាត នាង អ៊ូរី ហុចកូនកន្សែងតូចមួយទៅ សូផាត ទើបនិយាយថា
សូមជូនកន្សែង តូចនេះទៅបងឱ។
សូផាត ទទួលកន្សែងធ្វើជាសងោ́តមើលសព្វគ្រប់ញញឹមជពា្ជក់មាត់ ៣ កន្សែងនេះ ស្រឡាញ់តែជរចាក់មានថន̃ាក់ល្អណាស់
បើម៉េ្លះហើយ ́ប្រយ១⁄២តន̃ មិនឱ្យបាត់ទៅណាទេ ... ។
សម្ដី សូផាត ជាពាកុ̈ត្រង់ពិត ប៉ុន្ដែនាង អ៊ូរី យល់ថាជាពាកុ̈លែប ខាយយ៉ាងគួររបស់ប្រុសប្រសើរ ។ នាង អ៊ូរី សμានថា សូផាត ចងចិត្ដនឹងនាង ។
លុះពេលយប់ស្ងាត់ នាឡិកាវាយម៉េាងដប់ពីរ នៅកន̃ុ́ងភូមិស្ងាត់ឈឹង អន̃កស្រុកដែលនឿយរកសីុធ្វើការពី́េថ្ង
ក៣⁄៤នាំគន̃ាសំរាកខ្លូ̈នពួនអាតμា និទ្រាលក់ ស្រមុកលាន់កន̃ុ́ងផ្ទះរាប់២រូប នៅផ្លូ́វភេ្លឺងអគៅ́ីសនីព្រោងព្រាត ខ្ទាតពន្លឺចោល ទទេ ជួនកាលមានរទេះអូសមួយ២រត់យឺត២ ដោយអន̃កអូសអស់កម្លាំងខ្លាំង ពេកណាស់ ។ ព្រះចន្ទ្ររះចិពែា្ជងចាំងរសμីមកលើពសុធា ដើមព្រឹក្សាសឹង ស្រងាត់មានសព្វសត្វរត្ដិចរទំហើយហើរទៅ ។ នៅពេលស្ងាត់ដូចេន̃ះ រោគតណ្ហា តែងធ្វើឱ្យងងឹតងងល់សត្វកន̃ុ́ងវដ្ដសង្សារ ។
ផ្ទះលោកអធិបតីសេនា មិនទាន់ស្ងាត់នៅឡើយ ។
នៅកន̃ុ́ងបន្ទប់ សូផាត ភ្លើងផ្លុ́ង២ចោលពន្លឺមកខាងក្រៅ ។ សិស្ស សាលា ឪកូលេសសីុសុវត្ដិឱ កំពុងនាំគន̃ាពីរនាក់បង្ហើយការរៀនដែលគ្រូដាក់ឱ្យ ធ្វើ ។
បន្ដិច ណារិន លា សូផាត ចូលទៅបន្ទប់ដេក́េនខ្លូ̈ន សូផាត កំពុង តែអងៅ́ុ́យច្រងូវមើលសៀវភៅតែមន̃ាក់́ែង លុះឮសូរជើងគេដើរព្រិប ! ព្រិប ! ក៣⁄៤សμានថាជាដំណើរ ណារិន ស្រាប់តែងាកមើលឃើញរូបស្រីក្រមុំមន̃ាក់នៅ បងោ́ីយនាង អ៊ូរី ។
នាង អ៊ូរី ហេតុតែសេចកី្ដចេតនាលើ សូផាត ខ្លាំងណាស់ នឹងទប់កេរ្ដិ៍ ជាស្ដ្រីព)ុំ ាន ដូចេន̃ះហើយបានជានៅកន̃ុ́ងពេលរាត្រីស្ងាត់នោះ បានឡើងទៅដល់ បន្ទប់ សូផាត ។
នាងអ៊ូរីឈរនៅជិតតុសូផាតឥតមានវាចាអ្វី។សូផាត សួរថាឪអពោ្ជីញមកមានការអ្វីនៅពេលនេះ?ឱ
នាង អ៊ូរី ហាមាត់ពោលពាកុ̈មិនចង់រួច
-ចា៎ !! ... ́ ...
សូផាត យល់ជាក់ថានាងអ៊ូរី ចាប់ចិត្ដលើអន̃ក ទើបនិយាយទាំងរន្ធត់ ស្លុ́តខ្លូ̈ន ដោយភិតភ១⁄២យនឹងម្ចាស់ផ្ទះគេដឹងរឿងហេតុ ឪនាង !
អពោ្ជីញនាង ត្រឡប់... ទៅលំនៅនាងវិញទៅ ... ទោះបីមានការអ្វី២ស្អែកព្រឹកសឹមអព្ជោីញ មក ។ -ចា៎ះទេ ... ́មិន ... ទៅទេ ...
-ទេ !... ́សូមចិត្ដនាង សូមនាងត្រឡប់ទៅវិញទៅ បើនាងអាណិត ́ផ្ទះនេះមិនមែនផ្ទះ ́ទេ ខ្លូ̈ន ́មិនមែនម្ចាស់ខ្លូ̈ន ́ទេ សូមនាងអពោ្ជីញទៅវិញ ទៅ !
នាងអ៊ូរីដែលបានស្ដាប់តែកម្លាំងចិត្ដតេ្រកចង់េសន̃ហានាំឱ្យងងឹតគិតមិនឃើញមើលមិនយល់ការខុសត្រូវទាំងពួង ខ្ទប់មុខទទូរក្រមារចះុ ដីភ្លាម ។
ពេលនោះទទួលនាង ម៉ានយ៉ាន ដើរចេញពីកន̃ុ́ងនោះមក ។ នាង ម៉ានយ៉ាន ធ្លាក់ថ្លើមក្ដុ́ក នឹកថា ឪបង សូផាត នេះ អញសμានមកថា ជា មនុស្សត្រឹមត្រូវល្អ ។ តាមប្ញកពាដែលពុតធ្វើជាសុភាពរាបទាបនោះគួរឱ្យទុក ចិត្ដលμមផ្ញើជនμ ផ្ញើខ្លូ̈នប្រាណបានណាស់ ឥឡូ́វស្រាប់តែហ៊ានយកស្រីឡើងមក ដល់លើផ្ទះផង ! ។ ធមμតាប្រុសយើងជាស្ដ្រីសម្លឹងមិនធ្លុ́ះដល់កន̃ុ́ងចិត្ដគេទេ មិន ធ្លុ́ះទេឱ ។
ម៉ានយ៉ាន បិទបង្អូ̈ចយក́េដទាំងពីរគងថ្ងាសជពា្ជក់ជពា្ជឹង ប្រឹងដក ដង្ហើមធំស្ដាយគំនិតដែលគិតប្រាថន̃ាខុសជាយូរអង្វែងមកហើយ ។
តាំងតែពីពាក់កណ្ដាលយប់កើតកាលវិតកា́នោះមកនាងម៉ានយ៉ានព្រួយប្រាណវេះខ្លូ̈នចេញឆ្ងាយ២ពីសូផាត ដរាប។នាងមិន ដែលដើរចេញចូលកន̃ុ́ងផ្ទះឱ្យបានប្រទះមុខនឹងសូផាត សោះបើឃើញអន̃កប្រុសនៅត្រង់ណេះនាងទៅត្រង់ណោះ។ ពេលបាយនាងបរិភោគស្ងប់ស្ងាត់ វាចាខុសពីធមμតា ដែលធីតាធ្លាប់តែនិយាយរីករាយ ដំណាលដំណើររឿងផេ្សង ២លេងកំសាន្ដទាំងអស់គន̃ា ។
រំលងយូរ́េថ្ងមក សូផាត នឹកកន̃ុ́ងចិត្ដថា ឪនាង ម៉ានយ៉ាន មានបើ អន់ចិត្ដអ្វីិនឹងអញហើយ មេ្ដចក៣⁄៤គេចវេះពីមុខអញម៉េ្លះ ? មេ្ដចក៣⁄៤នាងខើ្ពមឆ្អើម អញម៉េ្លះ ? ខ្លូ̈នអើយដែលមកនៅកន̃ុ́ងផ្ទះគេ យកចតិ្ដគេណាស់មិនគួរគេគុំគួនធើ្វសើμសេμាះដូចេន̃ះសោះ មិនដឹងជាគេជិនឆ្អន់នឹង́ែងបទណា ? ឱ ! ប្រហែលជា គេថា́ែងហ៊ានប្រមាថមើលងាយលបលួចស្រឡាញ់គេហើយ ! ។ សព្វ́េថ្ងដឹង ខ្លូ̈នថាថោកទាបដែរ ប៉ុន្ដែចិត្ដច́េង្រឱ្យព្រួចគួចមេត្រីទៅលើគេ ́ស្រឡាញ់គេ មិនហ៊ានឱ្យគេដឹងខ្លូ̈នទេ មេ្ដចគេនៅតែដឹងខ្លូ̈នបាន ។ គិតទៅឃើញថា ខុស គំនិត ខ្លូ̈នជាអន̃កកម្សត់ ទុរគតិមិនគួរគួចចិត្ដគិតចង់សμ១⁄២គ្រដល់រូបគេឡើយ មិន គួរចង់ឈោងចាប់ផា́ាយដែលនៅលើមេឃ !
សូផាត បម្រុងរត់ចេញ ។
លុះពេលព្រលប់យប់យន់បនិ្ដចមក ណារិន ទទួលមិនបានចេញមករៀននឹងសូផាត ។ សូផាត ប្រដាប់ដោយខោអាវចាស់តែមួយសម្រាប់ ប្រញិបប្រញាប់ទាញសំបុត្រមួយពីហោ)េ៉ៅ ដាក់ទៅលើតុ
ស្ទុ́ះសឹម២ចុះមកដី ដើរចេញទៅក្រៅរបងភ្លាម ! អន̃កក្រឡេកមើល ទៅផ្ទះលើក́េដពីរសំពះ ឱ គុណបុណុ̈ព្រះម្ចាស់́េថ្ល ! ́បួងសួងសូមលោកជួយទ្រទ្រង់វង្សាលោកអធិបតី សេនា ដែលប្រកបដោយចិត្ដវិសេសល្អ ។
ទឹកភែន̃កជោរចេញពេញមុខមួយរំពេច ។
សូផាត ឈានជើងដើរ ក្ដុ́កកន̃ុ́ងចិត្ដអាឡោះអាល១⁄២យ មិនចេះអស់ មិនចេះហើយ ពីវង្សគ្រួសារលោកអធិបតីសេនា ។ អន̃កនឹកឃើញថា លោកនា មឺុនធំមានគុណនឹងអន̃កសេμីឪពុកអន̃កបងោ́ីត ដោយលោកទំនុកបំរុងអន̃កសព្វគ្រប់ ស្រឡាញ់រាប់អានមិនឱ្យឃេន̃ីសចិត្ដ លោកស្រីមិនដែលមានពាកុ̈បន្ទោសជេរស្ដី អន̃កសោះ ។ ណារិន ជាមិត្ដរកគμាននៅកន̃ុ́ងលោក ។ ម៉ានយ៉ាន ជាធីតាដែល តែងតែរាប់អានអន̃កដោយសេμាះត្រង់ ។
ការខុសគឺខ្លូ̈នអន̃កដែលក្បត់ចិត្ដត្រង់របស់នាង ។
សូផាត ដើរកណ្ដាលយប់ងងឹត មុខជ្រប់វងេ្វងសμារតីឥតវិញ្ញាណ នឹង ញាុំងចិត្ដអន̃កឱ្យនឹងប្រាថន̃ាដើរតម្រង់ទៅទីណាឡើយ ។
