លុះព្រះអាទិត្យជិតអស្តង្គតទៅ នៅតែមានរស្មីព្រឿងៗឆ្លុះនៅចុងព្រឺក្សាបន្តិចក៏ដល់ពេលព្រលប់យប់ងងឹត ចៅចិត្រ ក៏បង្កាត់ភ្លើង ឱ្យឆេះដង្គោល មានពន្លឺច្រាលរន្ទាល ដើម្បីឱ្យមានពន្លឺផង ដើម្បីការពារសត្វ សាហាវយង់ឃ្នងផង។ ឯនាង នារីអង្គុយ និយាយសន្ទនាចច្រាច់នឹងលោកបាឡាត់ លើកំណាត់ឈើមួយដុំមិនចេះអស់មិនចេះហើយ។ ចំណែកខាងលោកហ្លួងរតនសម្បត្តិ ដោយសេចក្តីនឿយហត់ អស់កម្លាំងពេកក្រោយពេលដែលលោកពិសាក្រយាហើយ ក៏ប្រះសម្រាន្តលក់ក្នុង រថយន្តនោះទៅ។

មុខគួរឱអនិច្ចាដល់ ចៅចិត្រ អុជបារីជក់អង្គុយសំកុកមើលពន្លឺភ្លើងភ្លឺះៗ តែម្នាក់ឯងដែលលើភ្លើងភ្នក់ កំពុងឆេះច្រាលរន្ទាលឯគំនិតចេះតែគិតផ្សេងៗ អណ្តែត អណ្តូងទៅតាមអារម្មណ៍របស់ចិត្តយូរៗដកដង្ហើមធំម្តង ប្រហែលជាចង់ជម្រុះទុក្ខធំដែលកប់នៅក្នុងទ្រូងឱ្យជ្រុះធ្លាក់ទៅខ្លះ។ ការធ្វើយ៉ាងនេះ ជាកិរិយារបស់មនុស្សដែលមានទុកធ្ងន់ក្នុងទ្រូងតែទុក្ខសោកក្រហល់ក្រហាយរបស់កម្លោះៗ ដូចជាចៅចិត្រនេះគង់មិនមានអ្វីក្រៅពីសេចក្តីស្នេហាប្រតិព័ទ្ធចំពោះរូបស្ត្រីក្រមុំណាមួយប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសេចក្តី ស្រឡាញ់របស់ចៅចិត្រនេះខុសខ្ទង់គ្នាឆ្ងាយណាស់ ហាក់ដូចជាឈោងដៃចាប់បេះផ្កាយលើមេឃឥឡូវនេះ ចៅចិត្តទទួលលន់តួថាខ្លួន ចាប់ចិត្តស្នេហាលើរូប នាងនារីដែលជាចៅហ្វាយក្រមុំរបស់ខ្លួនទុកជាមិនសមសក្តិគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ចៅចិត្រយល់ថាសេចក្តីស្រឡាញ់ ស្នេហារបស់បុរសស្ត្រីក្នុងលោកនេះ មិនមានកម្រិតកំណត់ព្រំប្រទល់ដូចម្តេចឡើយ ដូច្នេះហើយបានជាចៅចិត្រចង់ឈោងចេះផ្កាកុលាបប៉ៃលិននេះ តែមកនឹកគិតថាខ្លួនដៃខ្លីមិនគួរគប្បីប្រវាឱបភ្នំសោះ នឹងនាំឱ្យកើតទុក្ខទោមនស្សក្រៀមក្រំទៅជាស្រឡាញ់បង់ចិត្តឥតប្រយោជន៍ នឹកមកដល់ត្រឹមនេះចៅចិត្រដកដង្ហើមធំម្តងៗ បារីមួយក៏ឆេះអស់ទៅ ហូតបារីមួយទៀតមកជក់អស់ពាក់កណ្តាលឯគំនិតចេះតែគិតទៅៗ យ៉ាងលន្លង់លន្លោចតែម្នាក់ឯង ចំណែកខាងនាងនារីនិយាយសន្ទនាជាមួយនឹងបាឡាត់ស្រុកនោះហាក់ដូចជាត្រូវចិត្តគំនិតគ្នាណាស់។

ចៅចិត្របានឃើញកិរិយាដូច្នេះ ក៏នឹកឥច្ឆាឈ្នានីសលោក បាឡាត់យ៉ាងលើសលន់មើលទៅគេទាំងពីរនាក់ស្រុះស្រួលគ្នាល្អណាាស់ដូចជាគេវេញធ្លុងមួយប្រហែលជាគេស្រឡាញ់គ្នារួចហើយទេដឹង! មែនហើយ!​បាឡាត់ នេះគាត់នៅលីវថែមទាំងមានទ្រព្យធនគ្រាន់បើផងហើយរូបឆោមសោតទៀតក៏មិនជាអាក្រក់ប៉ុន្មាននាង នារី គង់ប្រថុយស្រឡាញ់គេរួចទៅហើយចុះចំណែកខាងអញៗ មានសភាពដូចម្តេចទៅ? នាងនារីមានសភាពដូចម្តេច? នៅខ្ទង់ខ្ពស់ទាបជាងគ្នាឆ្ងាយណាស់ បើទុកជានាងនារី នឹកស្រឡាញ់អញដែរក៏គង់មិនហ៊ានប្រថុយទេក្រែងខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះវង្សត្រកូលរបស់នាងព្រោះអាត្មាអញមានឋានៈត្រឹមកម្មករហើយជាកម្មកររបស់នាងទៀតផង គឺអាត្មាអញតូចទាបទាំងបុណ្យសក្តិទាំងទ្រព្យធន ទាំងរបររកសុីដូច្នេះ អាត្មាអញមិនគួរជាប់ចិត្តស្រឡាញ់នាងទេដូចមានពាក្យបុរាណចងក្រងទុកថា “ខ្លួនទាបកំុតោងដៃខ្លីកំុឈោងប្រវាឱបភ្នំ” ឬ ដៃតូចខ្លួនទាប ចង់ឈោងចាប់ផ្កាយចៅចិត្រ គិតមកដល់ត្រង់ណេះ ស្រាប់តែកើតគំនិតមួយជជែកនឹងគំនិតមុនថាធម្មតាសេចក្តីស្នេហាស្រឡាញ់នេះ មិនមានកំរិតជាន់ថ្នាក់អ្វីឡើយប្រុស ស្រីគ្រប់រូបគេអាចស្រឡាញ់គ្នាបានតាមចិត្តស្ម័គ្ររបស់ខ្លួនសេចក្តីសំខាន់បំផុតស្រេចនៅលើម្ចាស់ខ្លួននាងស្រីទេតើ!លុះចៅ ចិត្រគិតដូច្នេះហើយក៏ដកដង្ហើមវែងម្តងដើម្បីឲ្យធូរទ្រូងបន្តិច។

សូរស្បែកជើងតន្ថើនចូលមកជិតចៅ ចិត្រ ក៏ក្រឡេកមើលឃើញ នាង នារីកាន់កាំភ្លើងខ្លីមួយនៅក្នុងដៃមកផងហើយសួរថា

   “មិនទាន់ងងុយដេកទេឬចិត្រ”? ចៅ ចិត្រ ញញឹមហើយថា

   ខ្ញុំបាទមិនទាន់ងងុយទេឃុន!នៅវេលានេះមិនទាន់ជាយប់ជ្រៅប៉ុន្មានទេតែកណ្តាលព្រៃមើលទៅឃើញហាក់ដូចជាយប់អធ្រាត ណាស់ទៅហើយ!

   នារី ស្រួលហើយ, ចិត្រ! បើមិនទាន់ងងុយដេកវេលាណា ទៅដាស់លោកបាឡាត់ឲ្យមកនៅចាំយាមជំនួសវិញ។

រឿង៖ កុលាបប៉ៃលិន (៧ភាគ)

01. ជីវិតរបស់ក្មេងកំព្រា 02. ការធ្វើដំណើរទៅប៉ៃលិន 03. ចៅចិត្រកើតគំនិតថ្មី 04. ចោរកម្មកើតឡើងនាកណ្តាលព្រៃស្ងាត់ 05. សេចក្តីស្នេហាកើតក្រោយឧប្បត្តិហេតុ 06. គេហដ្ឋានរតនសម្បត្តិត្រូវចោរប្លន់ 07. អវសាន(ចប់)